जांभिवली-ढाक बेस ते भिवगड/भीमगड ट्रेक: १८ डिसेंबर २०१६
जंगल, प्लॅटयू (पठार), पर्वत..सर्व काही एकाच ट्रेकमध्ये!
ट्रेकर्सना फारसा माहित नसलेला एक नाविन्यपूर्ण
ट्रेक! तेजस कडून ट्रेकची माहिती घेतली. तो म्हणे, “मॅडम, तुम्ही करणार...मला
माहित आहे ना”....
तेजस आणि माझी ओळख अंधारबन ट्रेक दरम्यान झाली होती. त्याच्या अर्थात “मिस्टेरिअस रेंजर्स” ह्या ट्रेक ग्रुपसोबत हा माझा पहिलाच ट्रेक होता. ह्या ट्रेकला शिव असणार होता. शिव हा ट्रेकिंगमधला माझा गुरु! त्यांमुळे मी निश्चिंत होते!
तेजस आणि माझी ओळख अंधारबन ट्रेक दरम्यान झाली होती. त्याच्या अर्थात “मिस्टेरिअस रेंजर्स” ह्या ट्रेक ग्रुपसोबत हा माझा पहिलाच ट्रेक होता. ह्या ट्रेकला शिव असणार होता. शिव हा ट्रेकिंगमधला माझा गुरु! त्यांमुळे मी निश्चिंत होते!
तेजसने ट्रेक सहभागींचा वॉटसअप वर गुप केला आणि त्यावर टाकलेल्या एका वाक्याने तेजसची एक झलक
डोळ्यासमोरून तरळून गेली. त्या वाक्यानंतर झालेल्या संवादाने मी अचंबित आणि निरुत्तरित झाले.
तो संवाद असा होता............
असो. ठरल्याप्रमाणे रविवारी, १८ तारखेला संभाजी उद्यान येथून ६.३० वाजता निघालो. कामशेतला नाश्ता करून जांभिवली गावातून साधारण १०.३० वाजता ट्रेकला सुरुवात केली. ट्रेक सुरु होण्याआधी सहभागींची ओळख परेड झाली. शिव ने ट्रेक ची कल्पना दिली. किती पायी चालावं लागणार, कुठे टेकडी चढावी लागणार, किती ट्रेक जंगलातून (सावलीतून) आहे, किती ट्रेक उन्हातून आहे ई. सर्व सविस्तर त्याने सांगितलं. ट्रेकच्या मानसिक तयारीसाठी अशी माहिती खूप उपयुक्त ठरते. निदान माझ्यासाठी तरी!
असो. ठरल्याप्रमाणे रविवारी, १८ तारखेला संभाजी उद्यान येथून ६.३० वाजता निघालो. कामशेतला नाश्ता करून जांभिवली गावातून साधारण १०.३० वाजता ट्रेकला सुरुवात केली. ट्रेक सुरु होण्याआधी सहभागींची ओळख परेड झाली. शिव ने ट्रेक ची कल्पना दिली. किती पायी चालावं लागणार, कुठे टेकडी चढावी लागणार, किती ट्रेक जंगलातून (सावलीतून) आहे, किती ट्रेक उन्हातून आहे ई. सर्व सविस्तर त्याने सांगितलं. ट्रेकच्या मानसिक तयारीसाठी अशी माहिती खूप उपयुक्त ठरते. निदान माझ्यासाठी तरी!
मी माझ्या पद्धतीने आणि वेगाने ट्रेकला सुरुवात
केली. यावेळी सुरुवातीलाचं टोपी घातली आणि जॅकेटच्या कॉलरने मान झाकून घेतली. उद्देश
हा की उन्हाचा त्रास होऊ नये. नेहमीप्रमाणे लिंबू सरबत सोबत होतचं!
ढाक बहिरी ट्रेकच्या
दिशेने ट्रेक सुरु झाला. हा ट्रेक मी अगोदर केला असल्याने रस्ता माहितीचा होता.
इथेच एक मध्यम टेकडी/छोटा पर्वत आहे जो पार केल्यानंतर ढाक बहिरी ट्रेकचा रस्ता सोडून भिवगड
ट्रेकला रस्ता आहे. हा रस्ता घनदाट जंगलातून जातो. तेजस आणि टीमने पायलट ट्रेक
केला असल्याने आणि त्यावेळी ह्या मुलांनी
नारंगी रंगाची रेडीयम पट्टी ठिकठिकाणी चिटकवल्याने जंगलातून वाट मिळत गेली. अन्यथा
ही वाट लक्षात राहण केवळ अशक्य आहे!
जमिनीलगत आलेल्या झाडांच्या
फांद्यामुळे झुकून चालणं, जमिनीवर आडव्या-तिडव्या झाडांच्या मुळात पाय अडकणार नाही
याची खबरदारी घेत चालणं, सुकलेल्या पानांच्या जाडसर थरातून सपाट जमिनीचा अंदाज घेत
पाय ठेवणं, लहान मोठे खडक हलत नाहीत ह्याची खात्री करणं, पुढची व्यक्ती दिसली नाही
तर “बरोबर चाललोय ना” असं वाटतं राहणं........बापरे बाप! किती ही कसरत! जंगलाचं
सौदर्य बघावं की खबरदारी घेत चालावं?
त्या काड्यांवरून चालताना पाय सटकत असला तरी एक जाणीव होत होती की बहरलेल्या हरितपर्णानंतर पानगळीत- गैरहरित पर्ण हा निसर्गाचाचं नियम आहे!
दुपारच्या जेवणानंतर
तासाभरानंतर ट्रेक सुरु करणार तर पुढे जायची वाट सापडेना. शिव, तेजस सोबत इतर काही
मुले वाटेच्या शोधार्थ इतरत्र पांगली. इकडून तिकडे-तिकडून इकडे वाट शोधण सुरु होत.
पायवाटेत वाळलेलं गवत पसरल्याने वाट स्पष्ट दिसून येत नव्हती. ह्या मुलाची शोध
मोहीम सुरु होती. “चकवा” “भूलभुलैय्या”..सारखे शब्द ऐकायला मिळत होते. रेडियम
पट्टी ऐवजी झाडाला रिबन बांधावी का, ऑईल पेंट ने खुणा कराव्यात का, स्प्रे-पेंट
वापरावा का इ. मार्ग समोर येत होते. चाकूने झाडामधे कोरून खुण करण्यापेक्षा कोणते
उत्तम मार्ग असू शकतात ह्यावर चर्चा होत होती. जंगलात रहाव लागलं तर काय , परत
मागे १० किमी जावं लागणार का, वॉकी-टॉकी असावी का ह्या गंभीर चर्चे पासून मधल्या
वेळेत काही खेळ झाले तर काही जण वाळलेल्या गवतावर विश्रांतीसाठी सुखावले. नवीन नवीन ट्रेक मार्गांचा शोध तर घ्यायलाचं हवा, मग माणसाची सुरक्षितता महत्वाची कि जंगलाची? असा काही मार्ग आहे ज्याने माणूस सूरक्षित राहील आणि जंगलरुपी निसर्गाचं पूजन होईल? सुवासिनी वटवृक्षाला दोरा गुंडाळतात, “विश ट्री” संकल्पनेत रंगीत कपडा झाडाला प्रार्थना अथवा इच्छापुर्ती दयोतक म्हणून बांधला जातो. अशा प्रकारची भावना जोपासून घनदाट जंगलामधला मार्ग सुकर करता येईल का? चला विचार करूयात!
आता पूर्णत: उतार
असल्याने काळजीपूर्वक चालावं लागत होतं. अजिंक्यने ह्या उतारावर माझी सोबत केली.
भिवगडच्या पायथ्याशी आलो तेव्हा संध्याकाळचे सहा वाजून गेले होते. दिगंबर मला
म्हणे, “ पाय दुखले नाहीत ना?”. त्याला
मी “दत्त महाराज” म्हणून संबोधत होते. पूज्य मार्गशीर्ष महिन्यात साक्षात “दत्त
महाराज” ट्रेकला सोबत करत होते असं वाटलं!
सकाळी १०.३० ते ५.३० ह्या
सात तासाच्या अथक ट्रेक नंतर सूर्यास्ताच्या मनोहर दर्शनाने जरा उभारी आली.
संध्याकाळी ७.३० च्या
सुमारास वडाप गाव सोडले आणि रात्री १०.३० च्या दरम्यान पुण्यात पोहोचलो. ह्या
संपूर्ण प्रवासात खूप जणांनी मला सोबत केली. मी एका नवीन ग्रुपसोबत ट्रेक करतेय
असं वाटलचं नाही!
ह्या ट्रेक मधे सुरुवाती पासून डोक्याला टोपी आणि मान झाकून घेण्याचा फायदा झाला. उन्हाचा त्रास झाला नाही. उन्हामुळे येणारा थकवा, घाम, पाणी-पाणी होणे, गरगरणे इ. ट्रेकमध्ये उन्हापासून संरक्षण मिळण्यासाठी मान कव्हर करून घेणे किती प्रभावी उपाय आहे ह्याचा अनुभव घेतला. थॅक्स टू विशाल! त्याने मेसेज केला “ मॅम, एक टीप द्यायची आहे फोन करू का?” ..फोनवर म्हणे, “ऊन वाढतयं मॅम..तर ट्रेकच्या वेळी मान झाकून घ्या. तसे केले तर एक तासाने लागणारी तहान दीड तासाने लागते” . ट्रेकिंग टिप्स देणाऱ्या प्रत्येकाचे ह्या निमित्ताने खूप खूप आभार!
ह्या ट्रेकमुळे झालेली
तेजसची ओळख ही लाखाची गोष्ट! ट्रेक वातावरण लाइव्हली/जिवंत ठेवणारा हा मुलगा! आनंद,
उत्साह, जोश आणि उर्जा यांचा अनोखा संगम म्हणजे तेजस! त्याने सुरु केलेल्या “मिस्टेरिअस रेंजर्स”
ट्रेकिंग ग्रुपला माझ्या लक्ष लक्ष शुभेच्छा!
"M" for "Mysterious Rangers!"
ह्यात नाईट ट्रेकची एक झलक मिळाली तर भारीच अनुभव!
घनदाट जंगल, विस्तीर्ण प्लॅटयू अर्थात पठार, पर्वत, पाण्याचे झरे ह्या सगळ्याचा अनुभव घ्यायचा असेल तर हा ट्रेक नक्की करावा!
२०१६ सालची सांगता भिवगड ट्रेकने झाली! २०१७
सालात असेच नवीन ट्रेक व्हावेत, नवीन सहकारी मिळावेत, जुनी नाती अधिकाधिक घट्ट होत
जावीत, नवीन ट्रेक कौशल्य आत्मसात व्हावीत, स्वत:ची नवीन ओळख होत रहावी आणि माझे
ट्रेकिंगचे अनुभव ब्लॉग रूपाने तुमच्यासमोर येत रहावेत हाच नवीन वर्षासाठी संकल्प!
२०१७ साल तुम्हा सर्वांना “फुल टू ट्रेक” जावो
हीच ईश्वरेच्छा!
सर्व फोटो आभार : ट्रेक टीम